یک داستانک متفاوت

 پیشگفتار : به دلیل طولانی بودن داستان معذرت میخام ولی اگه حوصله کنید و این داستان رو بخونید فکر کنم که یه داستان متفاوت رو تجربه کردید   

                                             روزی حلال  

یه مسافر کشم , البته باموتور مسافر کشی میکنم

یه موتور قسطی خریدم و با اون کار میکنم .مسافرای من با همه مسافرا فرق دارن یا آدمای پولدارین یا خیلی عجله دارن.

جالبه با یکی از اون شتابزده ها صحبت میکردم , بهش گفتم که چرا هزینه دو برابر میکنه و موتور سوار میشه  گفت : من با سوار شدن موتور هم تو وقت صرفه جویی میکنم و هم بابت این صرفه جویی اون ور صد برابر این کرایه رو در می آرم.

بگذریم.من آدم معتقدیم یعنی وقتی  به چیزی اعتقاد دارم و اگر عکس اون رو انجام بدم یه بلایی حتما سرم می آد به خاطر همین به در آوردن پول و رزقی خیلی حساسم و معتقدم که این رزق و روزی باید بارضایت کامل در بیاد.

یه روزی از روزها یه مسافر داشتم سمت بازار تهران ,مسافر رو رسوندم و از تو کوچه پس کوچه های بازار میخاستم برگردم که یه کیف نظرمو جلب کرد,کمی نگاش کردم بازار خلوت بود چون پنجشنبه بود و بازار نیمه تعطیل بود بالا خره تصمیم گرفتم که کیف رو بردارم.

خیلی سریع رفتم خونه و اولین کاری که کردم رفتم زیر زمین خونمون و کیف رو باز کردم .

 تو عمرم این همه پول رو یه جا ندیده بودم , صد میلیون تومان تراول چک پانصد هزار تومانی,راستش یه مدتی گیج بودم بعد به خودم اومدم  و گفتم که : نه این پول مال تو نیست صاحب داره کیف رو گشتم و یه کارت که احتمالا  برای صاحب کیف بود رو پیدا کردم. آدرس روی کارت برای بازار بود و از کارت معلوم بود که صاحب این کیف از اون فرش فروشای کله گندس.

بعد از پشت  سر گذاشتن وسوسه ها که کم نبود تصمیم گرفتم که بالا خره شماره طرف رو بگیرم و کیفش رو تحویل بدم.

شمارشو گرفتم و بعد از چند تا بوق جواب داد:

سلام ببخشید   .. آقای تهرانی  ...   بله خودم هستم بفرمائید

ببخشید میخواستم بگم که من به صورت تصادفی یه کیف پیدا کردم که توش مقداری پول هست

تهرانی: خوب چه کاری از دست من بر می آد  ( کمی تعجب کردم )

آقا میگم که یه کیف پیدا کردم که توش  ... ( اینجا حرفمو قطع کرد و گفت )

تهرانی : آخ آخ درسته این کیف مال منه (با یه نیش خند کوچیک ) اصلا حواسم جای دیگه بود خیلی ممنون که تماس گرفتین اگه هرکی به جای شما بود تماس نمیگرفت

بله اما آدم با آدم فرق میکنه  . لطفا یه نشونی بدین تا بدونم که این کیف مال شماست

تهرانی :بله حتما یه کیف چرمی قهوه ایه که توش اگه اشتباه نکنم صد ملیون پول توشه به اضافه  پاسپورتم و کارت ملیم من هم آقای سعید تهرانی هستم ,تاریخ تولدم هم 20 / 11/ 1360 هست اگه بازم لازمه ... 

نه نه درسته اگه میشه آدرسو بدین تا واستون بیارمش  ، تهرانی : بله حتما  یادداشت کنید ...

راستش خیلی تعجب کردم , یعنی اگه من زنگ نمیزدم از کیف گمشدش خبر دار نمی شد,چی بگم , یه آدمی مثل این آقای تهرانی که اصلا  یادش نیست که صد میلیون تومان گم کرده و یکی مثل من که 45 دقیقه از دیدن این پول گیج بودم.

این فکر که این پول از این آدم چیزی کم نمیکنه و باید ماله من باشه لحظه ای منو ول نمی کرد ولی واسه این کار رضایتش هم لازم بود.دوباره باهاش تماس گرفتم و واسه فردا که بازار کاملا تعطیل بود قرار گذاشتم.

اگه بخوام توضیح بدم که این شب رو چطور صبحش کردم سه برابر این داستان باید توضیح بدم , پس میگذریم. 

فردا فرا رسید و رفتم سر قرار. دوباره با اومدنش اون سرگیجه بهم دست داد البته این بار با دیدن ماشینش,موتور رو روشن گذاشتم و رفتم به استقبالش ,با دیدن من از ماشین پیاده شد من هم رفتم سمتش و گفتم : س س س سلام آقای تهرانی

تهرانی : سلام عزیزم , نمیدونی که چقدر از این کارت لذت بردم ,واقعا آدمایی مثل شما همتا ندارن

خواهش میکنم شما لطف دارین حالا کجاشو دیدین  , کیف رو جلوش باز کردم و گفتم آقا این امانتیه شما

تهرانیکه به وجد آمده بود گفت :آقا واقعا از صمیم قلب میگم اصلا قابل شما رو نداره 

                        ؛   بله و من فقط همین رو میخاستم , رضایت بله رضایت   :   

با خنده به صورتش نگاه کردم و گفتم :آقای تهرانی واقعا شما هم همتا ندارید , کیف رو بستم و با نعره گفتم  : آقای تهرانی شما خیلی سخاوتمندید  . دویدم سمت موتور و سریع اونجا رو ترک کردم البته با صد میلیون پول

تو راه خنده هام تموم نمیشد و خیلی خوشحال بودم که یه آدم خیر و  پولدار به من یه همچین کمک بزرگی کرده.  

این داستان ادامه دارد ....